جان من! «دوقلو» یک واژه‌ی ترکی است و ساخته شده از «دوق» ریشه‌ی فعل دقماق به معنای زاییدن و پسوند نسبت «لو» در معنای همزاد است. اما ما فارسی زبانان از آنجایی که واژه‌ی «دو» مفهوم عددی و شمارشی می‌دهد به اشتباه «دوقلو» را ترکیبی شمرده و از آن واژگان دیگری، چون: سه‌قلو یا چهارقلو و … ساخته‌ایم که البته، از لحاظ زبانی درست نیست. این مبحث در مورد واژه «دوجین» که یک واژه‌ی خارجی است نیز صادق است. دوجین روی هم یک کلمه است. اما چون «دو»‌ی آن تداعی‌گر یکی از اعداد فارسی است، ما از آن کلمه‌های: سه‌جین، چهارجین، … نیز ابداء کرده‌ایم. این مبحث در مورد واژه‌ی «دوبله» که به سوبله و چوبله تبدیل شده نیز قابل بررسی است.